Ta strona używa plików cookies.          Bezpieczeństwo w sieci AKCEPTUJĘ
header1
header2
header3
header4

Program wychowawczy

Program Wychowawczy

Zespołu Szkół

w Batorzu

                „Wymagajcie od siebie,

                Choćby inni od was nie

                Wymagali.”

                Jan Paweł II

SPIS TREŚCI

WPROWADZENIE

I.             CELE PRACY WYCHOWAWCZEJ

II.            ZADANIA SZKOŁY

III.          WYCHOWANIE MORALNE

IV.          WYCHOWANIE SPOŁECZNO - EMOCJONALNE

V.           WYCHOWANIE PATRIOTYCZNE I OBYWATELSKIE

VI.          WYCHOWANIE REGIONALNE

VII.         WYCHOWANIE PROZDROWOTNE

VIII.       WYCHOWANIE DO ŻYCIA W RODZINIE

IX.          WYCHOWANIE ESTETYCZNO - KULTUROWE

X.            WYCHOWANIE MEDIALNE

XI.          WYCHOWANIE DO PRZEDSIĘBIORCZOŚCI

XII.         DZIAŁANIA PROFILAKTYCZNE W TROSCE O ZACHOWANIE BEZPIECZEŃSTWA DZIECI W SZKOLE I POZA NIĄ

XIII.        PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ

XIV.       WSPÓŁPRACA Z RODZICAMI

XV.         PROCEDURY POSTĘPOWANIA W SYTUACJACH ZAGROŻENIA DZIECI I MŁODZIEŻY PRZESTĘPCZOŚCIĄ ORAZ DEMORALIZACJĄ

XVI.       ROLA WYCHOWAWCY W REALIZACJI SZKOLNEGO PROGRAMU WYCHOWAWCZEGO

XVII.      SYLWETKA ABSOLWENTA

XVIII.     EWALUACJA PROGRAMU

WPROWADZENIE

1. Program Wychowawczy Szkoły zawiera całościowy opis zadań wychowawczych, których realizacji podejmuje się Zespół Szkół w Batorzu.

2. Program Wychowawczy Szkoły uchwala Rada Rodziców w porozumieniu z Radą Pedagogiczną Zespołu i po zasięgnięciu opinii Samorządu Uczniowskiego.

3. Program Wychowawczy został opracowany na podstawie wnikliwej diagnozy problemów wychowawczych, zagrożeń oraz potrzeb uczniów Zespołu Szkół.

4. Program Wychowawczy Szkoły jest realizowany przez wszystkich pracowników Szkoły przy współpracy z rodzicami uczniów.

5. Program Wychowawczy Szkoły realizowany będzie przy współpracy placówek działających na rzecz dziecka i jego rodziny (Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Kuratorzy, Policja,)

6. Każdy wychowawca opracowuje Plan Wychowawczy dla swojej klasy. Musi być on zgodny z Programem Wychowawczym Szkoły.

I. CELE PRACY WYCHOWAWCZEJ

Cele pracy wychowawczej korelują z Podstawą programową kształcenia ogólnego dla sześcioletnich szkół podstawowych i gimnazjów oraz wynikają z potrzeb wychowawczych określonych przez szkołę. Najistotniejsze cele pracy wychowawczej:

1. Wykreowanie w szkole środowiska zapewniającego uczniowi wszechstronny rozwój osobowy w wymiarze intelektualnym, psychicznym, społecznym, zdrowotnym, estetycznym, moralnym oraz duchowym.

2. Rozwijanie u uczniów dociekliwości poznawczej w poszukiwaniu prawdy, dobra i piękna otaczającego świata.

3. Kształtowanie u uczniów świadomości użyteczności zdobytych umiejętności oraz wiedzy w codziennym życiu.

4. Rozwijanie u dzieci samodzielności oraz odpowiedzialności za siebie i za innych.

5. Kształtowanie u wychowanków zdolności określania celów życiowych i wartości ważnych dla odnalezienia własnego miejsca w świecie.

6. Uczenie szacunku dla siebie i innych ludzi.

7. Kształtowanie kultury osobistej wyrażanej poprzez słowa, postawę, strój, dbałość o estetykę.

8. Rozwijanie miłości i szacunku dla dziedzictwa kulturowego oraz Ojczyzny z jej historią i tradycją,

9. Budowanie więzi między pokoleniami.

10. Pogłębianie życia w harmonii z otaczającym środowiskiem przyrodniczym i społecznym.

11. Kształtowanie u uczniów tolerancji dla ludzi innej narodowości, rasy, kultury i wyznania.

12. Uczenie umiejętności słuchania innych i rozumienia ich poglądów.

13. Rozwijanie odporności na negatywne wpływy różnych patologicznych zjawisk społecznych (przemoc fizyczna i psychiczna, używki, niekontrolowany odbiór środków masowego przekazu) oraz promowanie zdrowego stylu życia.

14. Przygotowywanie uczniów do prawidłowego funkcjonowania w rodzinie, uczenie odpowiedzialności za siebie i innych jej członków.

II. ZADANIA SZKOŁY

Przyjęte cele wychowania realizowane będą poprzez następujące zadania:

1. Stworzenie przyjaznego dla ucznia środowiska wychowawczego.

2. Skoordynowanie działań wychowawczych szkoły, domu rodzinnego ucznia i jego środowiska lokalnego.

3. Poszukiwanie przez nauczycieli nowych rozwiązań organizacyjnych, edukacyjnych i wychowawczo - opiekuńczych.

Poszczególne cele i wynikające z nich zadania wymagają precyzyjnego określenia sposobów oraz form ich realizacji. Mieszczą się one w konkretnych działach wychowania, obejmujących wszechstronny rozwój psychiczny dziecka.

III. WYCHOWANIE MORALNE

Wielu współczesnych pedagogów uważa, że zmienia się sposób widzenia roli szkoły w rozwoju uczniów. Dawniej odpowiedzialność za osobisty rozwój dzieci spoczywała na domu rodzinnym. Dzisiaj tę odpowiedzialność w pewnym stopniu zaczyna przejmować szkoła, w której dziecko spędza dużo czasu. Dlatego też oczekuje się od niej, że w większym stopniu niż w latach ubiegłych zajmie się kształtowaniem postaw moralno - społecznych dziecka.

Cele wychowania moralnego:

ˇ rozwijanie u dzieci umiejętności dostrzegania i wyrażania prawdy, dobra i uczciwości;

ˇ kształtowanie własnej tożsamości, umiejętności dzielenia się swoimi poglądami, myślami i przekonaniami;

ˇ rozwijanie krytycznej samooceny, umiejętności dostrzegania potrzeby przemiany własnego charakteru oraz wyzwalania się z egoizmu.

Sposoby realizacji celów:

ˇ wykorzystanie w codziennej pracy z uczniami mechanizmu modelowania, jako skutecznego środka kreowania właściwych postaw i przekonań;

ˇ systematyczne dokonywanie przez uczniów samooceny ich zachowań;

ˇ włączanie do wspólnot szkolnych i klasowych dzieci o specjalnych potrzebach rozwojowych;

ˇ wykorzystanie literatury, filmu, sztuki teatralnej jako środka przekazu dzieciom społecznie akceptowanych wartości i wzorów zachowań;

ˇ zaplanowane i okazjonalne pogadanki na tematy związane z wszechstronnym rozwojem moralnym dziecka.

IV. WYCHOWANIE SPOŁECZNO - EMOCJONALNE

Wychowanie społeczno - emocjonalne obejmuje kształtowanie postaw i przekonań uczniów, które pozwolą im stać się pełnowartościowymi członkami różnych społeczności (rodziny, szkoły, klasy, zespołu pracowników). Istotnym elementem tego zakresu wychowania jest rozwijanie u uczniów umiejętności rozumnego zachowania się w sytuacjach trudnych, godnego znoszenia porażek, panowania nad swoimi emocjami. Wszystkie te właściwości pomogą młodym ludziom odnosić w życiu sukcesy.

Cele wychowania społecznego:

ˇ rozwijanie poczucia szacunku i tolerancji dla drugiego człowieka;

ˇ uczenie dzieci troszczenia się o innych, szczególnie słabszych;

ˇ kształtowanie umiejętności współdziałania, dzielenia się swoją wiedzą i zdolnościami, wyrażania próśb, wątpliwości i zadawania pytań;

ˇ rozwijanie umiejętności wyrażania własnych uczuć, panowania nad nimi, odczytywania uczuć innych;

ˇ wdrażanie uczniów do panowania nad swoimi emocjami,

ˇ kształtowanie odporności emocjonalnej jako umiejętności rozumnego zachowania się w sytuacjach trudnych;

ˇ rozwijanie zdolności do realizowania ustalonych celów bez naruszania celów innych osób;

ˇ zachęcanie uczniów do wysiłku intelektualnego i pracy nad sobą.

ˇ zachęcanie uczniów do bezinteresownej pomocy innym

Sposoby realizacji celów:

ˇ uwrażliwianie nauczycieli na potrzebę dbałości o wszechstronny rozwój emocjonalno - społeczny dzieci;

ˇ stosowanie przez dorosłych mechanizmu wzmocnień pozytywnych i negatywnych, jako środka do kształtowania dziecięcych postaw i zachowań;

ˇ przeprowadzanie badań socjometrycznych w zespołach klasowych w celu nakreślenia działań naprawczych w stosunku do uczniów izolowanych i odrzucanych;

ˇ włączanie treści z wychowania społeczno - emocjonalnego na różnych zajęciach lekcyjnych;

ˇ organizowanie różnorodnych zajęć pozalekcyjnych nastawionych na indywidualny i społeczny rozwój uczniów;

ˇ zapewnienie warunków do prowadzenia działalności przez samorząd szkolny;

ˇ wspieranie inicjatyw uczniów;

ˇ dbanie o zachowanie dyscypliny w szkole, przestrzeganie przez uczniów Regulaminu Szkoły, przyjętych zasad i norm zachowania;

ˇ zwracanie uwagi na kulturalne zachowania dzieci w szkole i poza nią, wobec siebie, rówieśników i dorosłych.

ˇ angażowanie uczniów w bezinteresowną pracę na rzecz i dla dobra szkoły np. pomoc przy rozładunku mleka, owoców, zbiórce makulatury, szkła przy pracach porządkowych

V. WYCHOWANIE PATRIOTYCZNE I OBYWATELSKIE

Wychowanie patriotyczne ma na celu jak najlepsze przygotowanie wychowanków do służby własnemu narodowi i krajowi. Polega na przywiązaniu ich do Ojczyzny, jej przeszłości i teraźniejszości. Zakłada kształtowanie u dzieci poczucia odpowiedzialności za rozwój Ojczyzny i bycia kreatorem jej przyszłości. Wychowanie obywatelskie to wpajanie wychowankom obowiązków i praw Polaka. Obejmuje przygotowanie wychowanka do podjęcia roli obywatela państwa polskiego.

Cele wychowania patriotycznego i obywatelskiego:

ˇ kształtowanie szacunku i miłości do narodowego dziedzictwa wartości, kultury narodowej, historii, literatury, języka i bohaterów narodowych;

ˇ przekazywanie i pielęgnowanie tradycji narodowych;

ˇ troska o czystość i poprawność języka ojczystego;

ˇ rozwijanie samorządności u uczniów.

Sposoby realizacji celów:

ˇ włączanie elementów wychowania patriotycznego i obywatelskiego szczególnie na lekcjach historii, języka polskiego i wiedzy o społeczeństwie;

ˇ wycieczki klasowe po Polsce - poznawanie zabytków polskiej kultury i historii;

ˇ zachęcanie uczniów do poznawania lektur polskiej klasyki;

ˇ współpraca ze stowarzyszeniami, instytucjami działającymi na rzecz szerzenia wiedzy o historii i tradycji Ojczyzny;

ˇ uroczyste obchodzenie świąt i rocznic narodowych (inscenizacje, apele, gazetki okolicznościowe);

ˇ współdecydowanie uczniów w sprawach ważnych dla ich prawidłowego funkcjonowania w szkole.

VI. WYCHOWANIE REGIONALNE

Wychowanie regionalne zmierza do ukształtowania u dzieci świadomości związków pomiędzy ludźmi, ich kulturą i otoczeniem, a także postaw identyfikacji z własnym regionem. Realizacja treści zawartych w tym obszarze wychowania ma spowodować, że wychowanek będzie troszczył się o dobro i rozwój swojej małej Ojczyzny.

Cele wychowania regionalnego:

ˇ przygotowanie uczniów do życia w społeczeństwie demokratycznym;

ˇ rozwijanie szacunku dla tradycji i obrzędowości regionu;

ˇ kształcenie umiejętności prezentacji swojej małej Ojczyzny;

ˇ poznawanie historii własnych wsi i regionu.

Sposoby realizacji celów:

ˇ organizowanie spotkań z wybitnymi mieszkańcami wsi i regionu;

ˇ zwiedzanie wystaw organizowanych przez muzeum wiejskie;

ˇ gromadzenie eksponatów celem przekazywania muzeum;

ˇ wycieczki po okolicy i regionie;

ˇ przygotowywanie przez uczniów opracowań dotyczących historii i tradycji regionu i wsi (albumy, filmy, zdjęcia, trasy wycieczkowe);

ˇ organizowanie konkursów o tematyce regionalnej;

ˇ opracowywanie projektów o charakterze regionalnym (projekty klasowe, międzyklasowe i międzyszkolne).

ˇ poznawanie swojego regionu na lekcjach wychowawczych, lekcjach geografii, historii, języka polskiego

VII. WYCHOWANIE PROZDROWOTNE

Wychowanie prozdrowotne to kształtowanie u wychowanka troski o własne i cudze zdrowie psychofizyczne. Uczeń silny, sprawny, odporny na choroby jest dobrym kompanem do zabaw, odnosi sukcesy na zajęciach sportowych, nie opuszcza zajęć lekcyjnych, dzięki czemu unika zaległości. Rozwój dziecka określa się mianem rozwoju psychomotorycznego, co oznacza, że rozwój motoryki jest podstawą do rozwoju umysłu ucznia. Dlatego też wiele miejsca w wychowaniu prozdrowotnym należy poświęcić ruchowi. Jest on przejawem naturalnej aktywności dziecka. Ograniczanie ruchu może spowodować nadmierną pobudliwość psychoruchową ucznia. Ukształtowane w dzieciństwie nawyki aktywnego spędzania czasu wpływają na zdrowe funkcjonowanie w dorosłym życiu.

Cele wychowania prozdrowotnego:

ˇ uwrażliwianie dzieci na potrzebę dbania o własne zdrowie, higienę i bezpieczeństwo;

ˇ wdrażanie do prowadzenia zdrowego i higienicznego trybu życia;

ˇ zaspokajanie podstawowych potrzeb bytowych dzieci, których rodziny znalazły się w trudnej sytuacji materialnej;

ˇ uczenie racjonalnego zagospodarowania czasu wolnego ze szczególnym podkreśleniem potrzeby uprawiania sportu;

ˇ troska o higienę pracy ucznia w szkole;

ˇ zapobieganie uzależnieniom: nikotynizm, alkoholizm, narkotyki;

ˇ przeciwdziałanie agresji słownej i fizycznej;

ˇ troska o zaspokajanie potrzeb psychicznych dzieci. Organizowanie wsparcia dla uczniów z różnorodnymi problemami natury psychicznej;

ˇ otoczenie troskliwą i wszechstronna opieką uczniów niepełnosprawnych.

Sposoby realizacji celów:

ˇ prowadzenie zajęć z wychowania fizycznego zgodnie z programem dla określonej grupy wiekowej;

ˇ zapewnienie odpowiedniego sprzętu sportowego;

ˇ prowadzenie zajęć gimnastyki korekcyjnej dla uczniów z wadami postawy;

ˇ organizowanie zajęć pozalekcyjnych o charakterze sportowym ( turnieje szkolne i międzyszkolne);

ˇ zapewnienie uczniom odpowiednich do ich wzrostu stolików oraz krzesełek;

ˇ pogadanki w klasach (pielęgniarka, lekarz, nauczyciel biologii i przyrody, wychowawca) na temat zdrowego i higienicznego trybu życia oraz przeciwdziałaniu uzależnieniom;

ˇ realizowanie autorskich programów o charakterze prozdrowotnym na lekcjach wychowawczych oraz w ramach ścieżek edukacyjnych;

ˇ współdziałanie z Policją, z Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną oraz innymi specjalistycznymi poradniami, kuratorem sądowym, Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej;

ˇ organizowanie dożywiania dla dzieci z rodzin trudnej sytuacji materialnej (obiady opłacane przez GOPS);

ˇ wdrażanie uczniów do właściwych nawyków żywieniowych spożywania mleka, owoców i warzyw poprzez udział w projektach „Szklanka mleka”, „Owoce w szkole”.

VIII. WYCHOWANIE DO ŻYCIA W RODZINIE

Wychowanie do życia w rodzinie to przygotowanie młodego człowieka do pełnienia różnych ról w rodzinie - roli ojca, roli matki, roli krewnego. Rodzina jest podstawowym i najważniejszym środowiskiem wychowawczym dla ucznia. To tutaj uczy się kochać, szanować, troszczyć się o innego, współodczuwać i dawać siebie innym. Tych postaw i umiejętności nie nauczy dziecka żadne inne środowisko wychowawcze. Szkoła może tylko w tej mierze wspierać rodzinę.

Cele wychowania do życia w rodzinie:

ˇ przygotowanie wychowanków do odpowiedzialnego pełnienia ról w rodzinie;

ˇ kształtowanie dojrzałego pojęcia miłości;

ˇ kształtowanie umiejętności współodczuwania i współczucia.

Sposoby realizacji celów:

ˇ pogadanki z psychologiem, pielęgniarką szkolną;

ˇ realizacja zajęć wychowania do życia w rodzinie w klasach V i VI szkoły podstawowej i w gimnazjum;

ˇ zajęcia z przygotowania do życia w rodzinie w ramach lekcji przyrody, biologii, wiedzy o społeczeństwie, wychowania fizycznego oraz godzin wychowawczych;

ˇ indywidualne rozmowy z uczniami, którzy potrzebują wsparcia;

ˇ udostępnienie uczniom w bibliotece szkolnej odpowiedniej do ich wieku literatury oraz filmów dydaktycznych;

ˇ organizowanie uroczystości szkolnych związanych z rodziną (Dzień Matki i Ojca, Dzień Babci i Dziadka, festyny rodzinne);

IX. WYCHOWANIE ESTETYCZNO - KULTUROWE

Wychowanie estetyczno - kulturowe wiąże się z odkrywaniem przez dziecko piękna - piękna ludzi, przedmiotów, przyrody. Wartości estetyczne i artystyczne mają przygotować młodego człowieka do pełniejszego życia uczuciowego, rozwoju własnej aktywności twórczej i umiejętności odbioru artyzmu. Ten obszar wychowania uczy dziecko umiejętności odbioru różnych dziedzin sztuki.

Cele wychowania estetyczno - kulturowego:

ˇ rozwijanie u dzieci wrażliwości estetycznej;

ˇ kształtowanie umiejętności dostrzegania piękna w otaczającym świecie;

ˇ rozwijanie umiejętności wyrażania własnych uczuć oraz odczytywania uczuć innych;

ˇ rozwijanie potrzeby troszczenia się o piękno najbliższego otoczenia;

ˇ rozbudzanie potrzeby dbania o własny wygląd i strój.

Sposoby realizacji celów:

ˇ systematyczne i stosowne do wieku zapoznawanie dzieci z dziedzictwem kultury na lekcjach sztuki, historii oraz w czasie wycieczek szkolnych;

ˇ organizowanie wyjazdów klasowych do teatru, na wystawy, koncerty itp.;

ˇ rozmowy dorosłych z uczniami na temat potrzeby dostosowania stroju do sytuacji, pory dnia i zajęć;

ˇ realizowanie różnych projektów o charakterze estetycznym;

ˇ przygotowywanie przez uczniów koncertów, przedstawień teatralnych (koło teatralne,);

ˇ organizowanie konkursów muzycznych, plastycznych, recytatorskich;

ˇ przygotowywanie dekoracji na przedstawienia;

ˇ dbanie o czystość i wystrój klas, korytarzy;

X. WYCHOWANIE MEDIALNE

Wychowanie medialne przygotowuje dziecko do świadomego, rozważnego, rozumnego korzystania ze środków masowego przekazu (telewizja, radio, prasa, Internet, gry komputerowe). Ma chronić ucznia przed zagrożeniami, jakie niosą te współczesne drogi oddziaływania na człowieka. Jednocześnie wychowanie medialne uczy dziecko poszukiwania informacji w różnorodnych formach przekazu międzykulturowego.

Cele wychowania medialnego:

ˇ wdrażanie uczniów do rozumnego korzystania ze środków masowego przekazu;

ˇ uczenie rozróżniania w filmach, grach komputerowych fikcji od rzeczywistości;

ˇ kształtowanie potrzeb i umiejętności korzystania z różnych źródeł informacji.

Sposoby realizacji celów:

ˇ pogadanki wychowawców w klasach na temat rozumnego korzystania ze środków masowego przekazu;

ˇ zachęcanie uczniów do korzystania z biblioteki z ICIM, zasobów internetowych oraz prasy;

ˇ prace uczniów przy redagowaniu gazetek ściennych.

XI. WYCHOWANIE DO PRZEDSIĘBIORCZOŚCI

Wychowanie do przedsiębiorczości ma zaszczepić w dziecku szacunek do własnej i cudzej pracy. Pokazać drogi prowadzące do samorealizacji, spełniania poprzez pracę własnych marzeń, zainteresowań i aspiracji. Jednocześnie pokazuje wymierne skutki działań człowieka, to jak jego czyny wpływają na pozycję w społeczeństwie, na zaspakajanie swoich i cudzych potrzeb. Uczy samorządności, gospodarności, określania strategii podejmowanych działań.

Cele wychowania do przedsiębiorczości:

ˇ przygotowanie uczniów do świadomego i aktywnego uczestnictwa w życiu gospodarczym;

ˇ rozwijanie umiejętności negocjowania i prezentowania siebie i efektów swojej pracy; * wspomaganie uczniów w świadomym wyborze dalszej drogi kształcenia oraz wyboru zawodu;

ˇ kształtowanie odpowiedzialności za własną pracę, obowiązkowości, rzetelności, asertywności i kreatywności;

ˇ rozwijanie umiejętności pracy w zespole, wykonywania poleceń zwierzchników, komunikowania się w grupie, wyważonego wyrażania własnych sądów i poglądów.

Sposoby realizacji celów:

ˇ organizowanie w klasach młodszy spotkań z ekspertami z różnych dziedzin życia;

ˇ prowadzenie przez specjalistów lekcji z preorientacji zawodowej;

ˇ indywidualne konsultacje dla uczniów;

ˇ wycieczki do różnych zakładów pracy;

ˇ przekazywanie treści z preorientacji zawodowej na godzinach wychowawczych oraz lekcjach wiedzy o społeczeństwie;

ˇ współpraca ze specjalistami z rejonowej Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej;

ˇ prowadzenie akcji zbiórki makulatury, szkła i puszek.

XII. DZIAŁANIA PROFILAKTYCZNE W TROSCE O ZACHOWANIE BEZPIECZEŃSTWA DZIECI W SZKOLE I POZA NIĄ

Program Wychowawczy wymaga nakreślenia strategii rozwiązywania problemów społecznych w zakresie poprawy bezpieczeństwa uczniów w szkole i poza jej murami. Musi być on odpowiedzią na zagrożenia, jakie niesie współczesna rzeczywistość. Pod pojęciem bezpieczeństwa uczniów rozumiemy zagrożenia komunikacyjne oraz zagrożenia o charakterze przestępczym (rozboje, kradzieże, zachowania destrukcyjne).

Cele działań profilaktycznych w zakresie dbałości o zachowanie bezpieczeństwa dzieci:

ˇ Współpraca szkoły z różnymi instytucjami, których zadaniem jest troska o szeroko pojęte bezpieczeństwo (Policja, Straż Pożarna, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej);

ˇ podniesienie poziomu bezpieczeństwa w szkole;

ˇ zwiększenie działań dyscyplinujących uczniów;

Sposoby realizacji celów:

ˇ przygotowanie uczniów i przeprowadzenie egzaminów na kartę rowerową i motorowerową;

ˇ podejmowanie systematycznych działań mających za zadanie rozpoznawanie problemów związanych z bezpieczeństwem uczniów i źródeł ich powstania - badania ankietowe, obserwacje nauczycieli, pogadanki z uczniami, rozmowy indywidualne;

ˇ prowadzenie przez wychowawców klas zajęć, których celem jest podniesienie stopnia bezpieczeństwa dzieci;

ˇ monitorowanie realizacji obowiązku szkolnego uczniów, informowanie rodziców o problemach uczniów z frekwencją, a także dociekanie przyczyn opuszczania przez uczniów zajęć szkolnych;

ˇ wprowadzanie programów profilaktycznych stosownych do wieku uczniów oraz możliwości szkoły;

ˇ pedagogizacja rodziców w kierunku zwiększenia bezpieczeństwa wśród uczniów - pogadanki wychowawców z rodzicami w ramach zebrań klasowych, spotkania z pedagogiem oraz psychologiem z Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej;

ˇ proponowanie dzieciom zajęć pozalekcyjnych (w ramach posiadanych środków), jako formy atrakcyjnego spędzania czasu wolnego - zajęcia sportowe, plastyczne, muzyczne, kota zainteresowań.

XIII. PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ

Integralną częścią procesu wychowawczego w szkole jest określenie działań podejmowanych w kierunku zapobiegania uzależnieniom.

Cele profilaktyki uzależnień:

Głównym celem w zakresie profilaktyki uzależnień jest ochrona ucznia przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi, które mogą doprowadzić do pojawienia się u niego zachowań dysfunkcyjnych. Tak określony cel pragniemy osiągnąć podejmując następujące zadania:

ˇ promować zdrowy tryb życia;

ˇ rozwijać zainteresowania uczniów, pielęgnować ich zdolności i pasje;

ˇ uczyć podejmowania przemyślanych decyzji;

ˇ kształtować odpowiednie przekonania, burzyć stereotypy;

ˇ korygować błędne oczekiwania dzieci;

ˇ nawiązać współpracę ze specjalistami z zakresu terapii uzależnień, poradnią psychologiczno - pedagogiczną, organizacjami działającymi na rzecz pracy z uczniami zagrożonymi patologiami społecznymi;

ˇ uczyć krytycznego stosunku do mediów.

XIV. WSPÓŁPRACA Z RODZICAMI

Rolą szkoły jest wspieranie rodziców w procesie wychowania ich dzieci. Programu Wychowawczego nie można realizować bez włączenia do współpracy rodziców uczniów Ta współpraca powinna rozpoczynać się już przy przyjmowaniu dziecka do szkoły i trwać przez cały okres nauki. Podstawą takich działań będzie dokładne zapoznanie wszystkich rodziców z Programem Wychowawczym oraz uzyskanie ich zaufania do poczynań całego personelu szkoły.

Dlatego też należy określić zasady współpracy z rodzicami, które utworzą. Wspólną płaszczyznę pracy. Zasady współpracy z rodzicami:

1. Każdy rodzic ma obowiązek zapoznać się ze Statutem Szkoły, Szkolnym Programem Wychowawczym oraz Szkolnym Programem Profilaktyki.

2. Rodzice mają prawo do uzyskania pomocy w szkole w przypadku trudności wychowawczych swojego dziecka.

3. Rodzice mają prawo do współdecydowania o przeznaczaniu środków finansowych gromadzonych na koncie Rady Rodziców.

4. Rodzice mają prawo ubiegać się o pomoc finansową i materialną. Szkoła udziela takiego wsparcia w ramach posiadanych środków.

5. Rodzice poszczególnych oddziałów wybierają spośród siebie „rady oddziałowe", których zadaniem jest pomaganie wychowawcy w organizowaniu życia klasy.

6. Rodzice poszczególnych oddziałów wybierają spośród siebie reprezentanta do Rady Rodziców.

7. Rada Rodziców ściśle współpracuje z Dyrekcją Szkoły, Radą Pedagogiczną oraz Samorządem Uczniowskim.

8. Nauczyciele porozumiewają się z rodzicami poprzez: zebrania , indywidualne spotkania, rozmowy telefoniczne, pisemne informacje.

9. Obowiązuje następująca procedura rozwiązywania konfliktów. Najpierw rodzic zgłasza problem wychowawcy. W przypadku nie uzyskania porozumienia, rodzic zgłasza problem Dyrektorowi Szkoły.

10. Rodzice mają obowiązek uczestniczyć w zebraniach klasowych oraz stawiać się w szkole na wezwania Dyrekcji, wychowawcy, nauczycieli dziecka, pedagoga szkolnego.

11. Rodzice mają. obowiązek systematycznie kontrolować osiągnięcia dziecka w nauce oraz jego zachowanie.

12. Rodzice mają obowiązek dbać o odpowiedni strój i wygląd swojego dziecka.

13. Rodzice mają obowiązek czuwać nad przestrzeganiem przez ich dziecko wewnątrzszkolnych regulaminów.

XV. PROCEDURY POSTĘPOWANIA W SYTUACJACH ZAGROŻENIA DZIECI I MŁODZIEŻY PRZESTĘPCZOŚCIĄ ORAZ DEMORALIZACJĄ

Szkoła jest miejscem, w którym często dochodzi do zachowań zagrażających zdrowiu, bezpieczeństwu uczniów. Od właściwej reakcji wychowawcy, nauczyciela, zależy skuteczne przeprowadzenie interwencji z zachowaniem wszelkich praw osób uczestniczących w zdarzeniu. Wymaga to opracowania dokładnych procedur postępowania dorosłych w sytuacjach zagrożenia zdrowia i bezpieczeństwa dzieci.

Podstawowym aktem prawnym regulującym zasady postępowania Policji z nieletnimi sprawcami czynów karalnych jest Ustawa z 26 października 1982 r. O postępowaniu w sprawach nieletnich oraz Zarządzenie nr 15/97 Komendanta Głównego Policji z dnia 16 czerwca 1996 r. w sprawie form i metod działań Policji W zakresie zapobiegania i zwalczania demoralizacji i przestępczości nieletnich.

Przyjęte w Szkole formy działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonej uzależnieniem są zgodne z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych form działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych uzależnieniem zobowiązuje szkoły i placówki do opracowania, zgodnie ze statutem, strategii działań wychowawczych i zapobiegawczych oraz interwencyjnych wobec dzieci i młodzieży zagrożonej uzależnieniem.

Każdy wychowawca zobowiązany jest do:

ˇ obserwowania zachowań swoich uczniów i wyłuskiwania tych, które budzą jego niepokój;

ˇ konsultowania się w sprawach problemowych z pedagogiem lub psychologiem;

ˇ poinformowania Dyrekcji o swoich przypuszczeniach;

ˇ informowania rodziców o swoich podejrzeniach i proponowania im podjęcia stosowanych środków zaradczych.

XVI. ROLA WYCHOWAWCY W REALIZACJI SZKOLNEGO PROGRAMU WYCHOWAWCZEGO

Wychowawca jest osobą, która wspiera rodziców w procesie wychowania ich dzieci. To znawca dziecięcej psychiki, dobry obserwator, który potrafi dostrzec i docenić sukcesy ucznia, a także jego problemy po to by znaleźć najbardziej skuteczne sposoby pomocy. Efektywność oddziaływań wychowawcy zależeć będzie od jego wiedzy, umiejętności, osobowości i postaw. Dobry wychowawca:

ˇ potrafi nakreślić cel swoich oddziaływań i dobrać do niego właściwe formy i metody pracy z dzieckiem;

ˇ wraz z uczniami tworzy zasady pracy grupy, a następnie czuwa nad ich przestrzeganiem oraz sam się do nich dostosowuje;

ˇ szanuje poglądy swoich podopiecznych, umie słuchać, pozwala uczniom wyrażać swoje opinie i poglądy, chociaż nie musi się z nimi zawsze zgadzać;

ˇ stara się unikać postawy sędziego i wartościowania wypowiedzi i poglądów swoich uczniów;

ˇ potrafi dostrzec potrzeby uczniów, a następnie szukać dróg do ich zaspokajania;

ˇ jest negocjatorem w sytuacjach konfliktowych między dziećmi oraz dziećmi a dorosłymi;

ˇ potrafi dostosować metody pracy z uczniem do jego potrzeb i możliwości, które wynikają. ze specyfiki rozwoju psychomotorycznego dziecka, jest gotowy na zmiany zaplanowanych oddziaływań, jeżeli wymaga tego sytuacja;

ˇ jest uważny na trudne, drażliwe tematy, nie pomija ich milczeniem;

ˇ jest gotowy do dzielenia się z innymi swoimi spostrzeżeniami, doświadczeniami, poglądami, umie zaznaczyć, że to jest jego zdanie, a nie obowiązujący pogląd ( tym samym przyczynia się do tworzenia w klasie atmosfery otwartości, zaufania, stanowiąc dla dzieci model do naśladowania);

ˇ potrafi doceniać uczniów, dostrzegać ich mocne strony; nagradza dzieci, chwali je za to, co robią dobrze;

ˇ cechuje się w swoich działaniach kreatywnością, oryginalnością; nie jest bezmyślnym naśladowcą,

XVII. SYLWETKA ABSOLWENTA

Nauczyciele Szkoły przy współpracy z rodzicami, samorządem szkolnym i uczniami dążą do wykreowania sylwetki absolwenta.

SYLWETKA ABSOLWENTA PIERWSZEGO ETAPU KSZTAŁCENIA

(uczeń po klasie III)

Absolwent klasy III, na miarę swego wieku, jest:

ˇ Odpowiedzialny, obowiązkowy, solidny, co oznacza, że: poznaje prawa i stara się podejmować obowiązki wynikające z roli ucznia w szkole i dziecka w rodzinie; uczy się podejmowania odpowiedzialności za postępowanie własne i swój udział w pracach grupy; stara się zrozumieć motywy zachowań rówieśników i hamować reagowanie na nie tylko emocjami; dba o swój wygląd, higienę osobista ; wie , jak unikać zagrożeń; chętnie włącza się w życie klasy i szkoły.

ˇ Samodzielny, zaradny, otwarty, co oznacza, że: przejawia własną aktywność w podejmowaniu różnych zadań na terenie szkoły i domu rodzinnego; często pyta starszych, starając się zaspokoić własną ciekawość; stara się planować swoje działania.

ˇ Uczciwy, prawy, prawdomówny, co oznacza, że: poznaje normy zachowań obowiązujące w otoczeniu szkolnym i domowym, a zwłaszcza znaczenie szczerości i prawdomówności; rozumie, że nie wolno realizować własnych potrzeb kosztem cudzych praw i interesów; szanuje własność swoją i cudzą,

ˇ Kulturalny, taktowny, szanujący innych, co oznacza, że: zna podstawowe zasady kulturalnego zachowania obowiązujące w życiu codziennym i stosuje je; uczy się szacunku dla symboli narodowych i religijnych i rozumie, że są one ważne dla bliskich mu grup ludzi; uczy się szacunku dla innych ludzi, również odmiennych pod różnymi względami (np. niepełnosprawnych) i stara się nie urazić ich swym zachowaniem; nie używa stów obraźliwych i wulgarnych.

ˇ Krytyczny wobec siebie i innych, co oznacza, że: umie rozpoznać sytuację własnego niewłaściwego zachowania i skorygować je; nie przechodzi obojętnie wobec cudzych niewłaściwych zachowań i stara się kulturalnie zwracać innym uwagę (np. w przypadku niszczenia mienia czy obiektów przyrody albo znęcania się nad zwierzętami) lub unikać takich kontaktów.

SYLWETKA ABSOLWENTA DRUGIEGO ETAPU KSZTAŁCENIA

(uczeń po klasie VI)

Absolwent klasy VI, na miarę swego wieku, jest:

ˇ Odpowiedzialny, obowiązkowy, solidny, co oznacza, że: zna swoje prawa w szkole i w domu i potrafi się upomnieć o ich przestrzeganie; rozumie sens swoich szkolnych i domowych obowiązków i realizuje je; czuje się odpowiedzialny za postępowania własne i efekty pracy swej grupy; posiada własne zdanie o różnych sprawach i jest gotów prezentować je innym, respektując ich prawo do odmienności w tym względzie; dba o własny wygląd i higienę osobistą; zna zasady zdrowego trybu życia i stara się ich przestrzegać; uczestniczy we wspólnych działaniach podejmowanych na terenie klasy i szkoły.

ˇ Samodzielny, zaradny, otwarty, co oznacza, że: zna różne źródła zaspokajania swych zainteresowań i korzysta z nich; ma własne pomysły na rozwiązanie napotykanych problemów i wypróbowuje je w swych działaniach; wykazuje znaczną konsekwencję w realizacji swych zamierzeń; utnie racjonalnie bronić swego zdania i nie ulega łatwo wpływom innych.

ˇ Uczciwy, prawy, prawdomówny, co oznacza, że: stara się zasłużyć na zaufanie innych wybierając drogę zachowań szczerych i uczciwych; umie przyznać się do zachowania nieuczciwego i gotów jest ponieść jego konsekwencje.

ˇ Kulturalny, taktowny, szanujący innych, co oznacza, że: dobrze zna nawet złożone normy zachowania obowiązujące w jego środowisku szkolnym i domowym i stara się stosować do nich; nie eksponuje swej osoby i swego zdania w sposób rażący innych; używa języka uprzejmego i oddającego uszanowanie dla innych; potrafi właściwie zachować się w różnych sytuacjach pozaszkolnych i pozadomowych (np. kino, teatr, muzeum, wycieczka w terenie czy do innego miasta).

ˇ Krytyczny wobec siebie i innych, co oznacza, że: potrafi zachowanie własne i innych odnieść do systemu wartości obowiązujących nie tylko w społeczności lokalnej, ale też w naszym kręgu cywilizacyjnym i dostrzec ewentualne rozbieżności; z pewnym dystansem podchodzi do zalewu informacji płynących ze świata zewnętrznego, a zwłaszcza ze środków masowego przekazu i poddaje je krytycznej analizie; odróżnia fikcję od świata realnego w przekazach medialnych.

SYLWETKA ABSOLWENTA GIMNAZJUM

Absolwent gimnazjum, na miarę swego wieku, jest:

ˇ Odpowiedzialny, obowiązkowy, solidny, co oznacza, że: najczęściej zachowuje się zgodnie z oczekiwaniami szkoły i domu rodzinnego, a przypadki swego złego zachowania umie poddać krytycznej refleksji i nie powtarzać błędów, do których popełnienia potrafi się przyznać; przestrzega zasad wymiany opinii z innymi i kultury dyskusji; nie budzi zastrzeżeń jego wygląd, higiena osobista

i dbałość o zdrowie oraz unikanie zagrożeń związanych z uzależnieniami; sprawnie współdziała z innymi na terenie klasy, szkoły i poza nią, realizując wspólne zadania.

ˇ Samodzielny, zaradny, otwarty, co oznacza, że: jest ciekawy świata i korzysta z różnych źródeł wiedzy; poszukuje nowych obszarów dla swej aktywności, problemów do rozwiązania, nawet wyzwań, które pozwoliłyby mu sprawdzić się w oczach własnych; potrafi samodzielnie stawiać sobie pewne cele, wymagające pomysłowości i konsekwencji w realizacji; umie ocenić sensowność i szanse realizacji własnych i cudzych pomysłów i podjąć właściwą decyzję.

ˇ Uczciwy, prawy, prawdomówny, co oznacza, że: w pełni docenia znaczenie zaufania w kontaktach między ludźmi i stara się na nie zasłużyć; rozumie złożoność zasad lojalności wobec różnych osób i grup, z którymi jest związany, a w przypadkach konfliktowych wybiera drogę szczerości i prawdomówności; urnie trafnie rozróżniać osoby godne i niegodne zaufania.

ˇ Kulturalny, taktowny, szanujący innych, co oznacza, że: cechuje go takt i kultura osobista w stosunku do innych; ze zrozumieniem traktuje różnice wynikające z niejednakowych możliwości, motywacji i odmienności kulturowej ludzi; umie stopniować oceny moralne i dokonywać trafnych wyborów w sytuacjach trudnych i niejednoznacznych; potrafi słuchać opinii innych i cierpliwie poszukiwać rozwiązań do przyjęcia dla różnych stron; potrafi właściwie korzystać z dóbr kultury i wyrażać szacunek dla tradycji i symboli narodowych i religijnych własnych i cudzych.

ˇ Krytyczny wobec siebie i innych, co oznacza, że: ma świadomość istnienia na świecie różnych systemów wartości i respektuje tę różnorodność; potrafi odnieść zachowania własne i cudze do znanego mu i szanowanego przezeń systemu wartości naszego kręgu kulturowego; nie jest podatny na demagogię i manipulację informacyjną oraz w zakresie postaw zachowań.

XVIII.EWALUACJA PROGRAMU

Każdy program wymaga okresowego sprawdzania jego efektywności. Uzyskiwane informacje zwrotne pozwalają na ciągłe udoskonalanie podejmowanych działań i tym samym czynią Program bardziej skutecznym. Ewaluacja wymaga dobrania odpowiednich metod badawczych, takich, które pozwolą rzetelnie i trafnie ocenić wartość podejmowanych działań. Skorzystamy z klasycznych metod diagnozy pedagogicznej. Wśród nich znajdzie się: obserwacja, ankieta, wywiad, metody socjometryczne, analiza uczniowskich wytworów, analiza dokumentów. Z wynikami oceny skuteczności Programu zaznajamiana będzie Rada Pedagogiczna i Rada Rodziców, które następnie wprowadzą do niego stosowne zmiany.

Zatwierdzono do realizacji………………………...................................……….

 

Zdjęcie galerii

20161027_142147.jpg
marzec 2024
ponwtośroczwpiąsobnie
123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031